Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audeo dicere, inquit. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Duo Reges: constructio interrete. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Bork Quo modo autem philosophus loquitur? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Scis enim me quodam tempore Metapontum venisse tecum neque ad hospitem ante devertisse, quam Pythagorae ipsum illum locum, ubi vitam ediderat, sedemque viderim.

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Tu quidem reddes;
Quid de Pythagora?

Tu quidem reddes;: Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Immo videri fortasse.: Quis enim redargueret?
Bork: Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Verum audiamus.: Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.

Qui est in parvis malis.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Immo alio genere; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

An hoc usque quaque, aliter in vita?
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Sed quid sentiat, non videtis. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Audeo dicere, inquit. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Proclivi currit oratio. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a
sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?

Nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum
sit, nullo modo probari possit beatam vitam virtute effici.