Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Duo Reges: constructio interrete. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Igitur ne dolorem quidem.

Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Eaedem res maneant alio modo. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Non semper, inquam;

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Bork

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Sed fortuna fortis;: Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Tenent mordicus.: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Qui convenit?: Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Bork: Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae
te ipsum probaturum esse confidam.

Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis,
ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Cave putes quicquam esse verius. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.