Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Duo Reges: constructio interrete. Tanta vis admonitionis inest in locis; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

At enim hic etiam dolore.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed ad bona praeterita redeamus. Graccho, eius fere, aequalí? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Falli igitur possumus.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Sed quae tandem ista ratio est?
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.

Summum a vobis bonum voluptas dicitur.
Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Ecce aliud simile dissimile.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges,
sed etiam legibus partam.

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita
res se habeat.

An eiusdem modi?: Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Pollicetur certe.: Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Bork: Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Bork: Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.