Sed ad rem redeamus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum hoc idem saepe faciamus. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Duo Reges: constructio interrete. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Etenim si loca, si fana, si urbes, si gymnasia, si campum,
si canes, si equos, si ludicra exercendi aut venandi
consuetudine adamare solemus, quanto id in hominum
consuetudine facilius fieri poterit et iustius?

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas
cupiditates habere.

At vero Epicurus una in domo, et ea quidem angusta, quam magnos quantaque amoris conspiratione consentientis tenuit amicorum greges! quod fit etiam nunc ab Epicureis.

At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Quis enim redargueret?
Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Quis negat?: Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Nos commodius agimus.: Bork
Ita prorsus, inquam;: Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Minime vero, inquit ille, consentit.

Haec dicuntur inconstantissime. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Et quidem, inquit, vehementer errat; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.