Sint modo partes vitae beatae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Duo Reges: constructio interrete. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Sic, quod est extremum omnium appetendorum atque ductum a prima commendatione naturae, multis gradibus adscendit, ut ad summum perveniret, quod cumulatur ex integritate corporis et ex mentis ratione perfecta.

Nec enim ille respirat, ante quam emersit, et catuli aeque
caeci, prius quam dispexerunt, ac si ita futuri semper
essent.

Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus
et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia
dederimus;

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sullae consulatum? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quid iudicant sensus? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Et quidem, inquit, vehementer errat; Pugnant Stoici cum Peripateticis.

Sedulo, inquam, faciam.: Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Qui convenit?: Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
Bork: Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.
Haec dicuntur inconstantissime.: Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Non igitur bene.: Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;