Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Et quidem, inquit, vehementer errat; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Duo Reges: constructio interrete. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia
transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.

Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est
moderatio cupiditatum rationi oboediens.

Quorum altera prosunt, nocent altera.

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Sed residamus, inquit, si placet. Venit ad extremum; Quis est tam dissimile homini. Haeret in salebra. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Bork: Eam stabilem appellas.
Itaque fecimus.: Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Bork: Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Ita prorsus, inquam;: Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur, quem scis quam admirer quemque eo delecter.