Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suo genere perveniant ad extremum; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Duo Reges: constructio interrete. Cur iustitia laudatur? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Pollicetur certe. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quid Zeno?

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam
occurreret.

Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem
esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Beatus sibi videtur esse moriens.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Quae sequuntur igitur?
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Praeteritis, inquit, gaudeo.: Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.
Quonam modo?: Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Optime, inquam.
Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;