Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nihil ad rem! Ne sit sane; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Totius enim quaestionis eius, quae habetur de finibus
bonorum et malorum, cum quaeritur, in his quid sít extremum
et ultimum, fons reperiendus est, in quo sint prima
invitamenta naturae;

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod
concedimus;

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Bork Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Certe non potest.: Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Bork: Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Bork: Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Si longus, levis.: In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Murenam te accusante defenderem.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
An hoc usque quaque, aliter in vita?

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Zenonem roges;