Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Restatis igitur vos; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Duo Reges: constructio interrete. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Dicimus aliquem hilare vivere;
De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.
Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Iam in altera philosophiae parte.
Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Reguli reiciendam;

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Iam contemni non poteris. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. An haec ab eo non dicuntur? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Ostendit pedes et pectus.

Sed videbimus.: His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Age sane, inquam.: Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Graccho, eius fere, aequalí?: Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.
Quare conare, quaeso.: Hoc est non dividere, sed frangere.
Sed haec omittamus;: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Bork: Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur.

Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum
Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?