Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Est, ut dicis, inquam. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Bork: Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Bork: Aliter autem vobis placet.
Tuum credibile?: Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Reguli reiciendam;: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Bork: An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.

Quid autem sit, quod ita moveat itaque a natura in primo
ortu appetatur, non constat deque eo est inter philosophos,
cum summum bonum exquiritur, omnis dissensio.

Bonum liberi: misera orbitas.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Atqui si, ut convenire debet inter nos, est quaedam appetitio naturalis ea, quae secundum naturam sunt, appetens, eorum omnium est aliquae summa facienda.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Eademne, quae restincta siti? Duo Reges: constructio interrete. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Age sane, inquam. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.