Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Tollenda est atque extrahenda radicitus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

ALIO MODO.: Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Stoicos roga.: Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Quis negat?: Erat enim res aperta.
Bork: Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
At certe gravius.: At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nihil ad rem! Ne sit sane; Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Si enim ad populum me vocas, eum. An hoc usque quaque, aliter in vita? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Decius, princeps in ea familia consulatus, cum se devoverat et equo admisso in mediam aciem Latinorum irruebat, aliquid de voluptatibus suis cogitabat?

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper
tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum
re concinebat, verbis discrepare?

Haec dicuntur inconstantissime.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Graece donan, Latine voluptatem vocant.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Duo Reges: constructio interrete. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sin aliud quid voles, postea. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Non risu potius quam oratione eiciendum? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Egone quaeris, inquit, quid sentiam?