Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Sint modo partes vitae beatae.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Duo Reges: constructio interrete. Eam stabilem appellas. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Si enim ad populum me vocas, eum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Nunc vides, quid faciat. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Ac tamen hic mallet non dolere. Suo genere perveniant ad extremum; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Cur id non ita fit?

Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.

Bork: Cur id non ita fit?
Bork: Si quae forte-possumus.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit, totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.

Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque
regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente
peragravisset.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.