Comprehensum, quod cognitum non habet?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Duo Reges: constructio interrete. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Negat enim definiri rem placere, sine quo fieri interdum non
potest, ut inter eos, qui ambigunt, conveniat quid sit id,
de quo agatur, velut in hoc ipso, de quo nunc disputamus.

Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo
tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Hoc simile tandem est? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Verum esto; Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sed quid sentiat, non videtis.

Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.

Quare attende, quaeso.: Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Bork: Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Bork: Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;