Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ego in hoc resisto; Quo tandem modo? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Duo Reges: constructio interrete. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Non est igitur summum malum dolor. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Quibus expositis facilis est coniectura ea maxime esse expetenda ex nostris, quae plurimum habent dignitatis, ut optimae cuiusque partis, quae per se expetatur, virtus sit expetenda maxime.

Reguli reiciendam;: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Qui convenit?: Si enim ad populum me vocas, eum.
Bork: Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Se omnia, quae secundum naturam sint, b o n a appellare,
quae autem contra, m a l a.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum
vidit, deinde hoc quoque alienum;

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quaerimus enim finem bonorum. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Cui Tubuli nomen odio non est?

Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;